اگرتُنگِ این دل...

اگرتُنگِ این دل ،ترک  خورده است

یقین ماهی آن مَحک خورده است

غمی نیست بی همنشینی ،فقط

کمی زخم هایم نمک خورده است

همیشه نسیم نوازش که نیست

گل ازباد اینجا کُتک خورده است

به جای تو یار دبستانیم !

تنم ضربِ چوبِ فلک  خورده است

بیا و بیاور سبد با خودت

کجاسیبِ این باغ ،لک خورده است؟

بهم نشکنی بال رنگین او

به تورتو یک شاپرک خورده است

نه از آدمی بوده ـ که  پشت پا

غرورِمن ازآدمک خورده است

جوابِ تلاشم دریغا دریغ

چرا لقمه نانی کپک خورده است؟

نگیریم  خُرده ،که تقدیرمان

رقم اینچنین ازملک خورده است

نشدسایه هم راست بامن «غروب»!

دل ازنارفیقان ،کلک خورده است

جعفر درویشیان « غروب »