هر خوب وبدی که با زمان می گذرد
برگیست که بر آب روان می گذرد
بر دست کسی نوشته دیدم ،خالی
دلگیرمباش ! که این جهان می گذرد
داریوش کاویانی«آسمان»
پنجره ام،پنجره ام،باز شده به سوی تو
عاشق دلشکسته ام،قسم به تاب موی تو
هُرم شکوه عشق تو ، آب کند یخ مرا
درطلبم که رخنه ای،باز کند به جوی تو
بی تو تباه می شوم ، ازتوجداشوم اگر-
هرنفسی می بَردَم،به گوش!،تابه کوی تو
زمزمه ی تری بگو!،از سرِدلبری بگو !
چه کرده ای؟که هرگُلی گرفته است بوی تو
خام وخمار وخسته ام ، بر ره تو نشسته ام
کاش!به تشنگی زنم ،جرعه ای از سبوی تو
دردل «آسمانِ» من ، شب برسد به انتها
پیک سحر،اگر رسد برای گفتگوی تو
داریوش کاویانی«آسمان»
ازعشق بگو! ، بگو چه میدانی تو؟
از صفحه ی چهره ام چه میخوانی تو؟
سطر ی که دراین صفحه نگارش کردی
با اشک نوشته ای؛ نمی مانی تو!!...
داریوش کاویانی«آسمان»
زنگولیه گیرَمه بستم به مُوجَم،تا تو بیای
نه کُ نه قالِمان هشتی،دیه مَنه نموخای!؟
وای سادم تا تو بیای،باهم بریمان سرِکو
فکرمانه بپرانیم جورِ دودانه په پو
بی تو سخته گُلکم چوله چنی دنیابرام
کَی میشه بینَمت وکمی اَتنهایی دِرام
یه ی روزی نامه نوشتم ؛که تونه خیلی موخام
پاره کردی نامه وُ گیرَه نشاندی به چشام
اَ وختی قَری اَزم دلِم گرفته بوُ خوُدا
مَلوْچای تو خانه مان دیه نِموُ کنن صدا
اَ پِرکْ توچیده جاشان،لانه شان رفته به آو
با دهن کجی نگو بَه سِدَه؛ کشکِتَه به سو
بیا تا یه ی دف دیه سنگامانه وا بوکو نیم
بَعد اَ قائم داره کی، باز همَ پیدا بو کو نیم
داریوش کاویانی«آسمان»
برچینه ،صعودمی کند قوقولی قو
آغازسرودمی کند؛قوقولی قو
دوچشم بهم نهاده می کوبدبال
اظهاروجودمی کند؛قوقولی قو
جعفر درویشیان « غروب »