پرآو

شعروادبیات

پرآو

شعروادبیات

غبار


هرسو که نظر کنی غبار آلود است

جنگ است و سیاهی هوا، از دوداست

 

سخت است نفس کشیدن اینجا ، زیرا

ـ دشمن به کمین وعمرما محدود است

 

داریوش کاویانی«آسمان»

سرباز



آنانکه دراین حادثه سر باخته اند

تیرِ دگری سوی دل انداخته اند

 

از لاله رُخان اگرچه سرخ است این خاک

دَینی ست که عاشقانه پرداخته اند

 

داریوش کاویانی«آسمان»